UNHA NANA PARA ADORMECER A MÁGOA

As ondas rompendo con forza no dique,

A "Lagoa dos nenos", chea de vida sen nenos. 

Os vertixinosos cantís de "Alto Príncipe".

"A Pedra Campá" abrindo unha xanela ao océano

A fina area de "Rodas", sempre querendo escapar dos meus dedos.

E a posta de sol máis fermosa do mundo, sentada en calquera punto de Faro.

Repetimos o voo.

As ondas rompendo con forza no dique,

A "Lagoa dos nenos", chea de vida sen nenos. 

Os vertixinosos cantís de "Alto Príncipe",

"A Pedra Campá" abrindo unha xanela ao océano

A fina area de "Rodas", sempre querendo escapar dos meus dedos.

E a posta de sol máis fermosa do mundo,  sentada en calquera punto de Faro..

Repetimos o voo. 

Repetimos todas as veces que faga falta. 

Porque isto non é poesía.

É unha nana para adormecer a mágoa 

e que os nervios se fundan nesa paz, perfecta e absoluta, que só existe en Cíes, 

esas pequenas illas das que sempre estiven namorada..